» Naukowo o jedzeniu » Naturalne źródła koenzymu Q10 (cz.3)

Przyczyny niedoborów koenzymu Q10

Wykrycie niedoboru CoQ10 jest możliwe poprzez określenie jego stężenia we krwi, w moczu lub poprzez bezpośredni pomiar jego zawartości w określonym narządzie. Jakie są przyczyny, że nagle zaczyna nam go brakować?

Zmniejszenie syntezy koenzymu w naszym organizmie zwiększające się stale po 40 roku życia
Stres (w sytuacjach silnego stresu nasz organizm zachowuje się jak w przypadku walki lub ucieczki czyli wzrasta nam ciśnienie i tętno, napinają się mięśnie i narządy ruchu tym samym organizm szybciej się zużywa).
Choroby (zostają uruchomione i wykorzystane wszystkie rezerwy koenzymu do funkcji obronnej organizmu).
Leki (osłabiają organizm).
Diety (błędy w odżywianiu, niedobory …)
Brak niektórych substancji odżywczych, soli mineralnych i witamin (B1, B2…).
Niedobór selenu. Aby nasza wątroba mogła sama wytwarzać ubichinon, potrzebuje niemal wszystkich witamin, ale przede wszystkim selenu. Jest składnikiem enzymu służącego do neutralizacji wolnych rodników oraz wielu substancji obcych. Selen zapewnia elastyczność tkanki i uchodzi za najważniejszego ,,łowcę” rodników.

Źródła koenzymu Q10

Nasz organizm ma możliwość samodzielnego wytwarzania koenzymu Q10 i rozprowadzania go po całym ciele. Z wiekiem jednak ta zdolność maleje. Wpływ na ograniczenie produkcji koenzymu Q10 mają też choroby, złe odżywianie, a także stres. Koenzym Q10 może być pozyskiwany dla naszego organizmu z pożywienia, dzięki czemu możliwe jest częściowe wyrównanie niedoborów tego związku.

PRODUKT SPOŻYWCZY 100G	KOENZYM Q10 W mg
KIEŁKI PSZENICY	0,4
ROŚLINY STRĄCZKOWE	0,2
ORZECHY ZIEMNE	0,4
BROKUŁY	0,8
SZPINAK	0,1
TRAN	0,4
SARDYNKA	0,6
MAKRELA	0,4
MIĘSO CZERWONE	0,2 do 0,4
KURCZAK	0,3
OLEJ SOJOWY	0,2
OLEJ ROŚLINNY	1,9
MASŁO	ilości śladowe
JAJA	ilości śladowe
SERY	ilości śladowe
MLEKO	ilości śladowe

Głównym źródłem koenzymu Q10 jest mięso, najbogatsze w ten związek jest mięso surowe, a zwłaszcza serce, nerki, wątroba i śledziona, czyli organy o największym zapotrzebowaniu energetycznym. Szczególnie dużo ubichinonu znajduje się w rybach. Niektóre ich gatunki, np. sardynki, makrela czy łosoś są szczególnie bogate w ten koenzym. W owocach i warzywach koenzymu Q10 jest niewiele.

Wraz z pożywieniem dostarczamy organizmowi dziennie jedynie ok 3-5 mg koenzymu Q10. Dzieje się tak, ponieważ zawartość substancji odżywczych w produktach ulega wyraźnej redukcji na skutek smażenia, gotowania i metod przetwarzania czyli:

konserwowania
zbyt długiego magazynowania
przemysłowych metod przetwórczych
niewłaściwych metod przyrządzania w domu.

W wyniku złej obróbki i w/w metod przetwarzania żywności, dochodzi do utraty od 15 do 40% stężenia koenzymu w produkcie, dlatego wielokrotnie niezbędna jest suplementacja. Dowiedziono, że zażywanie koenzymu Q10 w małych dawkach jest praktycznie bezcelowe, ponieważ zostaje on natychmiast zmagazynowany bez jakiegokolwiek widocznego skutku. Również podany jednorazowo, nawet w dużej dawce jest w zasadzie nieaktywny. Dopiero systematycznie podawany daje zauważalne efekty. W przypadku znacznych niedoborów, już po kilku dniach suplementacji zauważalna jest wyraźna poprawa samopoczucia.
U człowieka zdrowego zaleca się przyjmowanie 100mg dziennie (3x 30mg)koenzymu Q10 przez okres dwóch tygodni. Gdy magazyny zostaną wypełnione, wystarczają dawki rzędu 10-30mg dziennie przez okres minimum trzech miesięcy. W sytuacji, kiedy czujemy się sprawni i rzadko chorujemy wystarczą nam mniejsze dawki koenzymu, natomiast jeśli jesteśmy narażeni na większe obciążenia, sytuacje stresogenne lub częściej chorujemy, dawki powinno się zwiększać. Koenzym Q10 należy zażywać jako uzupełnienie naszej diety przez całe życie, nie dopuszczając tym samym do jego niedoborów.
Lek wydala się z organizmu zarówno drogą przewodu pokarmowego, jak i z moczem, przede wszystkim w formie nie zmetabolizowanej.

Bibliografia:
Carper J., Zdrowe serce, Vesper 2010
Czeczot H., Antyoksydacyjne dziaania koenzymu Q. , Farmacja Polska , 2002r
Danysz A., Kwieciński A., Właściwości farmakologiczne i leczenie Koenzymem Q10. Postępy nauk farmaceutycznych., Warszawa 1996.
Drzewoski J. , Farmakologia kliniczna Koenzymu Q10
Pytkowska K., Kosmetyka., Warszawa 2002